Ester (2009)
Ester is een klein, maar uiterst meeslepend en in sommige opzichten humoristisch Bijbelboek; door Gerard van Amstel en Gerard van Midden bewerkt tot musical. Buiten de muren van het paleis van koning Ahasveros vinden we een ontheemd, weggevoerd volk. Mensen die anders zijn en daarom uitgekotst worden. Mensen die hun ware achtergrond moeten verloochenen, omdat ze hun leven niet meer zeker zijn. In het paleis de 'lange-leve-de-lol'-mentaliteit. Brood en spelen. Ramen dicht en je afsluiten voor wat er zich in je directe omgeving afspeelt. Wie daartegen in opstand komt, wordt verwijderd. Zelfs koningin Vasthi , een principiële en intelligente vrouw die zich niet aan de grillen van Ahasveros wil onderwerpen, redt het niet. Weer wint de macht het van recht en gerechtigheid. Er is helemaal niets nieuws onder de zon.
Een geschiedenis die zich herhaalt en herhaalt en herhaalt. En boven dat alles de wurggreep van de wet van Meden en Perzen. Figuren als Haman voelen zich in z'n fatalistische denkwereld wel thuis. Inspelend op de onderhuidse angst van mensen om hun positie of welstand te verliezen, weet hij met platte algemeenheden mensen achter zich te krijgen. En het klinkt allemaal o zo redelijk wat hij zegt en voor je het weet sta je hem na te praten.
Maar gelukkig staat daar Mordekai tegenover. Iemand die niet knielt, niet buigt en zoekt naar recht en redding. En als je dan tegen de wet van Meden en Perzen oploopt, laat je je niet ontmoedigen. Je gaat door. Desnoods met een omweg. Mordekai en Ester ontmaskeren Haman. Zij zwijgen niet en stellen zo paal en perk aan het gluiperig gif dat racisme en fascisme heet. Er is toekomst mogelijk.
Foto's: Steffen Kemme e.a.
Audio
Wereld zonder ramen